iktifa

is. <ər.> Kifayətlənmə, qane olma. İktifa etmək (eləmək) – 1) kifayətlənmək, qane olmaq. <Hatəmxan ağa:> Niyə başa düşmədin, balam, çox arvad almaq ibarətdir ondan ki, bir kişi bir arvada iktifa etməsin. M. F. A.. <Rüstəm bəy:> <Nemət> cəld geyinib, bir stəkan çay ilə iktifa edib evdən çıxdı. Ç.. Kim bilir ki, Tükəzban bununla iktifa eləməyib, nərdivanın yuxarı pillələrinə dırmaşmaq niyyətinə düşəcək. B. Talıblı; 2) kifayət etmək, bəs olmaq. Yoxsa ki, etməz quru söz iktifa; İş gərək olsun, nə əbəs iddia. A. S..